Pewnego razu...
wcale nie tak dawno temu zapragnęłam posmakować przygody...
Cel ciekawy i ryzykowny - dodatkowo - bez aklimatyzacji i tlenu
Nadmienię ,że było nas dwoje - taki mały rój nieudaczników -dwuosobowy... rój( ( osoba jedna z jajami ( nie kurzymi , ani kaczymi )- druga bez ( ta pszczelasta - znaczy - ja , żeby nie było...).
Od samego początku atmosfera wokół wyjścia była podniosła.
Jako turysta mało doświadczony (asfalt i kolejka do kolejki kasprowej)
- już na wstępie dopadł mnie telegraf - to była nowa, nieznana droga - w gaciach też było niezbyt wesoło, bo progów miało być sporo i do końca nie wiedziałam ile metrów mają ( nie mylić z mają)... i czy zostanę samobójcą . (?)
Na dodatek miałam zostać pożarta - to było straszne.
A bojaźliwa jestem jak wspominałam.
Pomyślałam - raz kozie śmierć, powinnam była - śmierć dwa razy maja1,2,3 - otuchy dodawała mi myśl,że przecież tuż obok jest Miss Mokrego Podkoszulka - który w razie "W" poda mi rękę, która miała nie zostać zjedzona .
Nadmienię tylko, że ów "drugi" gdy ja sikałam do piaskownicy działał sporo w górach i na dodatek potrafił czytać
( szlako- wskazy m.in )
Posiadał też dobrego adwokata, na wypadek gdyby progi okazały się zbyt wysokie...
Cel atakowany po raz drugi - za pierwszym razem pożarła mnie samotność, za drugim pożarło zupełnie coś innego.
Nawet się nie spodziewałam, że tak to będzie wyglądać...
Nie będę się użalać nad sobą, - jednak szczegółowo analizując słowo pisane - najbardziej obawiałam się misiów.
Lliczyłam tylko na to, że zamiast mnie - misiu polubi coś innego.
Choćby sweet focie
Było ciepłe lato - wcale nie padało. Piaskownica znajdująca się na podwórzu Pani u której zanocowałam - dodawała mi otuchy.
W chwilach największego zwątpienia zanim wyruszyłam w być może swoją ostatnią drogę w celu poznania prawdy - mogłam spokojnie pobawić się zabawkami.
W piaskownicy były też inne dzieci - czasem ktoś komuś przyłożył łopatką - ale tak to bywa, nie ma idealnych piaskownic, nie ma też idealnych dzieci.
Prawda jest tylko jedna - choć twarzy ma wiele.
Czas ruszać- posiadam jedynie sandałki koloru jasny brąz i aparat... No i tonę w gaciach plus jest ze mną Miss M.P.
Chwila otuchy podczas zabawy pozwoliła mi nabrać pewności siebie -pewność natomiast stracił Miss - kategorycznie mu wytłumaczyłam, że ja jako autorka pomysłu - nie życzę sobie, żeby się wcinał ze swoimi żałosnymi uwagami kimkolwiek jest.
Ma być jak ja chce - inaczej strzelę focha - mam tupet...Po małym przedszkolnym wystąpieniu udaliśmy się w końcu w dalszą drogę
Miało się ku zachodowi - las był straszny, progi ogromne a mojej głowie w kółko krążyła myśl o sweet Fociach z misiem.
Wszystko się dłużyło, choć wydawało mi się,że dość szybko nabieramy wysokości.
Po drodze zakładamy tylko jeden obóz - zawieruszył się kabelek .
Moje stopy oddychały - na tej wysokości i przy takich warunkach to bardzo ważne.
Ostatnie momenty pozostaną mi w pamięci na długo.
Widziałam cuda natury .
Widziałam słońce i skały.... Progi były do przejścia. Szczyt zdobyty!
Podniosłam poprzeczkę - z turysty "morskoocznego " i kolejkowego stanęłam w końcu na szczycie....
Czasem jest tak, że natura płata figle, ta ludzka też.
Naturalnie chyba 700 razy czytałam jak to jest... wtedy
i na 98% byłam pewna, że się nie uda. Udało się.
Zakończę cytatem "Prawda nie ma klientów; tylko męczenników "Monteskiusz
zdjęcia będą
