Tym razem, gnana sentymentalnymi retrospekcjami, wyruszyłam w Beskid Niski. Tam, gdzie spędziliśmy nasze ostatnie wakacje, gdzie zagnieździliśmy się na 2 miesiące
, czyli do Jaślisk 
Na szczęście w schronisku nie było żadnej dużej grupy więc znalazł się pokoik dla mnie
Państwo Lorencowie przywitali mnie jak swoją, w sklepie mnie pamiętali i w piekarni... Miło
Z domu wyjechałam niespiesznie więc na starcie planowanej na ten dzień trasy, czyli w Rymanowie-Zdrój, byłam po 14.00. Miałam zamiar przez Kopę i Przymiarki przejść do Iwonicza-Zdrój i wrócić - być może - czerwonym szlakiem.
Gdy wyszłam na otwarte przestrzenie, w które ta trasa obfituje, gdy zobaczyłam tę jesień w "rozkwicie", postanowiłam nie dochodzić do Iwonicza, bo czekałby mnie już tylko las, poszłam bez szlaku dookoła wielkich łąk i wróciłam na Przymiarki na zachód słońca nad Cergową. Nie ja jedna wpadłam na ten pomysł!
Było pięknie!
Cergowa
Zwróćcie uwagę na te barwy szczytów w tle!
Zachód słońca nad Cergową.
W stronę Jaślisk. Najdalej po prawej - Kamień (jeden z wielu w BN, ten na granicy ze Słowacją.
Następnego dnia wraz z grupką młodych ludzi z Warszawy, nocujących w schronisku, postanawiamy udać się w stronę Komańczy i opracowujemy wspólną logistykę działań terenowych
Jedziemy na 2 samochody do Komańczy, gdzie oni zostawiają swój, dają mi kluczyki i idą przez Wahalowski Wierch, Kamień, być może też Tokarnię, a na pewno Rzepedkę - do Szczawnego.
A ja w przeciwną stronę, ale z Rzepedki czarnym szlakiem na Kamień, z pominięciem Tokarni i do Komańczy. Ich samochodem podjeżdżam do swojego i oddaję go właścicielowi.
Jednak fatalne oznaczenie czarnego szlaku (a można powiedzieć jego brak!) sprawia, że boję się zagłębiać sama w las w stronę Kamienia, pamiętam bowiem, jak Maciej pisał, że sporo w tamtym terenie chaszczowali, gubiąc drogę. A drogę na Tokarnię mam jak na dłoni!
Więc (jak to mam w zwyczaju ostatnio
) zmieniam plan. Czekam (godzinę!) przy czerwonym szlaku na Warszawiaków, którzy rezygnują z Tokarni, bo późno, daję im swoje kluczyki i umawiamy się, że przyjadą po mnie moim samochodem do Woli Piotrowej, a razem wrócimy do Komańczy. Ostatecznie jednak idą tak długo, że ja najpierw łapię motor na stopa, potem samochód i jestem przy swoim samochodzie
wcześniej niż oni
Oto kilka zdjęć z tej trasy:
Tylko w polu biały krzyż...
Tokarnia
Szeroki Wierch
Na Tokarni, przed wejściem do lasu
Na szczycie Tokarni w świetle niskiego słońca.
Przygodny fotograf, pomimo trzykrotnej próby nie był w stanie (jak większość przygodnych fotografów) zrobić zdjęcia inaczej niż z moją facjatą w centrum zdjęcia! A przecież najważniejszy tu był motor!!
Trasa tego dnia była baaaardzo widokowa! Niestety - po pierwsze - fatalnie oznakowana, po drugie - widzialność tego dnia była fatalna, po trzecie - ta droga przez Rzepedkę
- nówka nie śmigana... 
A tak by się chciało polną drogą, bezdrożami...
Nie spotkałam żadnego turysty, oprócz watah spaliniarzy i "swoich" Warszawiaków.
Spieszcie się, miłośnicy dziczy, bezdroży, odludzi i takich tam!!! Spieszcie się!
Ostoja tych klimatów znika! Cywilizacja wchłania ją w sposób nieunikniony...
Zdjęcia z tego wypadu tutaj, zapraszam: https://picasaweb.google.com/1151326283 ... 1214102013
Picasa jak zwykle maczała w nich swoje paluchy
Zgodnie z sugestią Pudelka przyciemniałam swoje zdjęcia, niektóre jednak za bardzo, ale już mi się nie chce dochodzić metodą prób i błędów do lepszych efektów! I tak to do d... robota 
ale przecie mniejszej postury więc łatwiejszy (choć może mniej strawny 
, a moje koleżanki to raczej do Krupówek pasują niż do takich długich wędrówek 
Czy też przejść na plusa? Czy może masz inną koncepcję? 