Od samiusieńkiego początku.
A dokładniej, od piątej rano. Niedzielnej piątej rano w dodatku.
No ale, czego to się nie robi dla bliźnich. A Żona taką jest przecież.
Mieciur w sumie też.
Gosia mówiła, że fajnie będzie, że rześko, i że do fryzjera i tak musi iść. No to poszliśmy.
Na Polski Grzebień.
Szósta trzydzieści rano, powieki oparte na kierownicy, jedziemy.
Około ósmej rano, auto zaparkowane w Tatrzańskiej Polance, wysiadamy.
Śniadanie. Zimny (jeszcze) jogurt i gorący (już) asfalt do Ślaskiego Domu.
Powyżej szlabanu, na otwartym terenie dosłownie płyniemy do góry w oparach gorącego powietrza. Zero wiatru, a jeśli już, to podmuch jak z otwieranego piekarnika. Nim docieramy do cienio-dajnego lasu jestem mokrusieńki. W lesie krótkie momenty przyjemnego marszu. Co chwilę można zanurzyć łeb w zimnym potoku lub wytarzać się w igliwiu. To są niedźwiedzie sposoby na upał, może zadziałają na człowieki?
Ostanie kilka minut do ŚD to już koszmar, idziemy jak po rozgrzanej patelni ślizgając się na rozlanym maśle.
Wpadamy pod hotel i od razy przyklejamy się do cienia. Miejscówkę mamy fajną, z widokiem na Wielicki Staw i wodospad więc śniadamy, pijamy i czekamy na zimę.
Zima nie nadeszła. Szkoda. Nadeszło za to południe ze swoim kumplem Celsjuszem. Celsjuszowi dziś bardzo chciało się iść do góry, nam przez to mniej, jednak decydujemy zobaczyć co dzieje się nad wodospadem i tam podjąć dalsze decyzje.
O dziwo, w dolinie powyżej wodospadu przyjemnie wieje..
Przez kwitnący Wielicki Ogród spokojnie podchodzimy pod Długi Staw. Pod ścianami Gerlacha wesoło hasają młode kozice. Nad stawem także wieje, więc czas na kolejny tego dnia plażing w otoczeniu ścian króla Tatr, Gerlacha.
Znad Stawu przypuszczamy atak szczytowy. Mijamy opalające się po prawej stronie stadko kozic i wchodzimy na stromą ścieżkę ku przełęczy. Tu niestety ktoś odciął dmuchawę i zrobił się żar. Wnikamy w łańcuchy i po chwili meldujemy się umówioną wizytę u fryzjera na Polskim Grzebieniu. Wśród sporego tłumu wynajdujemy sobie miejscówkę na spoczynek. I tu również, ku zaskoczeniu nie odnotowujemy wiatru.
Spoglądamy na Małą Wysoką. Ładnie się prezentuje ozdobiona łańcuszkiem kolejki z kolorowych postaci. W tych okolicznościach klimatycznych dziękujemy za zaproszenie, skorzystamy innym razem, góra nie zając, nie ucieknie.
Szybko uciekamy w dół, nad staw, by zażyć nieco chłodu. Gerlach jeszcze nie daje dużo cienia, słoneczko wciąż górą. Nad stawem jedna z kozic rzuciła we mnie kamieniem. Świnia. :dev
Potem kolejny etap pod hotel, ochłoda w toalecie i asfaltem dobijamy to punktu wyjścia. W samochodzie chyba ze 100 stopni...
Dobrze tak raz na czas pójść w Tatry, ale niestety boleśnie sobie przypomniałem, dlaczego nie powinno się tego robić w sierpniowe upały.
Więcej do zobaczenia w:
https://picasaweb.google.com/1014740746 ... kiGrzebien#
ja nie wiem ludziska, jak wy dajecie radę pomykać po tych Taterach w taki upał 
... byłem tam, ale scenograf mgłę i deszcz przewidział. Widoków nie było 
