Spaliśmy tam dokąd dotarliśmy
A z myciem, no cóż... pozostaje mycie w leśnych strumieniach i większych potokach. A woda tam niesamowicie "orzeźwiająca"... brrr
Z dźwiganiem nie było na szczęście problemu, ja miałem plecak deutera 40+10l i udało mi się do niego spakować, na szczęście niczego mi nie zabrakło na szlaku. Ogólnie pomimo upału na szczytach utrzymywał się dość zimny wiatr, dlatego nie odczuwało się takiej temperatury. Gorzej jak schodziło się i natrafiło na osłonięty stok, wtedy chciało nas spalić; podobnie rzecz działa się w dolinach, gdzie znajdowały się wioski - nie można tam było liczyć na najmniejsze podmuchy wiatru.
Jechaliśmy w 2 osoby, przy dość marnej znajomości cyrylicy z mojej strony, ale dostatecznej żeby się nie pogubić. Cała nadzieja była we mnie, gdyż Grzegorz nie kumał nic.
Nie istniał plan B; gdyż wszystkie prognozy na ten czas zapowiadały upały. Niektóre serwisy pogodowe przepowiadały w tamtym rejonie temperaturę odczuwalną na poziomie 38 stopni hehehe Osobiście bałem się tylko o wodę, ale jak się okazało to źródeł tam pod dostatkiem nawet na połoninach, niżej większe strumyki gdzie można się ochłodzić. Ogólnie byłem zdziwiony ilością źródeł i strumyków, w polskich górach nie ma ich aż tyle (przynajmniej tak mi się wydaje), być może jest to związane z silnym zagospodarowaniem naszych gór, degradacją źródeł czy obniżeniem zwierciadeł wód podziemnych poprzez nadmierne ujmowanie przez gospodarstwa w rozrastających się wioskach.
Mieliśmy też w zasadzie 2 chwile grozy. Pierwsza to gdy po rozbiciu się w okolicach przełęczy Ruski Put zaatakowały nas burze; w zasadzie wydawało się, że nas otaczają. Jako, że byliśmy dość wysoko, widzieliśmy wszystkie błyskawice w odległości kilkudziesięciu km; niektóre z nich przetaczały się nisko nad nami. W niektórych momentach światło całkowicie nas oślepiało, a częstotliwość widzianych piorunów ogromna, co 2-3 sekundy widzieliśmy jakiś piorun.... Ze względu na burzę, musieliśmy sie ewakuować na niżej położone tereny i tam przeczekać nawałnicę. Druga sytuacja to gdy nagle przebiegł nam drogę jelonek, gdy wyszliśmy nad wzniesieni zobaczyliśmy psa(?)/wilka(?)/zdziczałego psa(?) było dość daleko ale zainteresował się nami, zaczął węszyć i powoli zbliżać się w naszą stronę; najprawdopodobniej ten jeleń uciekał przed nim. Zestresowani zaczęliśmy się wycofywać w stronę lasu i innego wzniesienia, na szczęście zwierzak po dłuższej chwili krążył po połoninie, po czym znikł w lesie. Dziwne, bo byliśmy dość wysoko ok. 1200 m.n.p.m. a nie widzieliśmy nigdzie pastuszków z krowami, którzy niekiedy mają psy... W każdym bądź razie byliśmy bardzo szczęśliwi, że to coś sobie poszło....
Niestety z 3 ostatnich dni, nie mam dobrych zdjęć, ze względu na bardzo słabą widoczność. Przejrzystość powietrza była bardzo marna, nieraz widok przesłaniały chmury czy mgły...
Trzeba jeszcze wspomnieć, że jeśli się tam wybieracie, zabierzcie koniecznie zapas środków przeciw muchom i komarom i coś na ugryzienia. Ja miałem mały aerozol, ale po 2 dniach się skończył. Ilość muszek, much i komarów jest przeogromna! Nasze ręce i nogi po tygodniu wyglądały jak jedna wielka bulwa; wiele ugryzień spuchło i pojawiła się ropa. Coś strasznego, jeszcze takiego ataku much i komarów nie przeżyłem w górach...
Jedno marzenie górskie spełnione; i tu znów miejsce aby pojawiło się następne. Kolejne wyzwanie to wyjazd na ukraińską Czarnohorę czy Świdowiec, połonię Krasną czy Borżawę...
Ile czasu tam w końcu spędziliście? W samych górach, nie licząc dojazdów.
w namiocie 
A teraz sie trzeba tryndac przez Lwow...
Gromy, wilki, dzikie psy, gryzące robale...