Zaczynamy od zielonego szlaku na Kowańcu. Idziemy wprost na Golgotkę. Szlak ciągnie się ostro w górę, ale krótko. Idzie się bardzo przyjemnie, po chwili wychodzimy z lasu i poruszamy się leniwie po gorczańskich polankach.
Nie spieszymy się, mamy cały dzień dla gór. W przewidywanym czasie osiągamy Polanę Brożek gdzie robimy sobie popas. Stąd widać pięknie Tatry, jednak tym razem jest mała przejrzystość, więc i zdjęcia nie są ciekawe.
Wkoło nas wciąż przeważa cudna zieleń, gdzieniegdzie dopiero zaczynają się ubarwiać trawy, krzewiny borówek są pierwsze w kolejności do zmiany barwy, ale ogólnie jesień zawita tu za jakiś czas.
Zbaczamy na żółty szlak i podchodzimy do Pasterskiej Kaplicy, która umiejscowiona jest na pięknej polanie pośród drzew. Drzwi zastajemy otwarte, dlatego też focimy środek kaplicy.
Zostało nam niecałe 20 minut podejścia do schroniska, które pokonujemy w towarzystwie ciszy i spokoju gorczańskich łąk. Jest uroczo, na szlaku spotykamy tylko 4 turystów, a w samym schronie żyć nie umierać. Radosna cisza pozwala na kontemplowanie widoków i bujanie w obłokach.
Tu zapada decyzja powrotu przez Kiczorę czerwonym szlakiem, następnie czarnym do Zarębka.
Za nami na niebie pojawia się dość groźnie wyglądająca czarna chmura.
Zwieramy szyki i pędzimy w dół. Po drodze spotykamy jadący traktor z drzewem, którego łapiemy na stopa. Może jedziemy nim 5 minut, jakoś nie bardzo uśmiechała mi się jazda na konarze drzewa i jakimś metalowym trójkątem, wbijającym się w pupę
.Resztę drogi pokonujemy w błocie. Niestety droga jest tu mocno rozjeżdżona przez traktory itp,,,
Na samym początku Zarebka dopada nas deszcz, ale już na szczęście jesteśmy we wsi.
To by było na tyle. Dzień spędzony w towarzystwie Mirki nigdy nie jest dniem straconym. Dawka humoru i śmiechu towarzyszyła nam przez cały dzień.
Jeśli ktoś ma ochotę to w linku poniżej są zdjęcia do obejrzenia.
https://picasaweb.google.com/cisowicz.h ... directlink
tak trzymać 
.
