Z wyciągu narciarskiego na Harendzie wyglądały pięknie i cały czas mnie kusiły. Miałem najpierw się umówić z Królikiem i Zbyszkiem, ale niestety się nie udało ponieważ miałem tylko jeden dzień do wykorzystania a Oni byli na Chochołowskiej a ja na Harendzie. To tego problem z dojazdem, ponieważ nie dysponowałem własnym autem a jak się okazało, pierwszy bus jedzie o godzinie 7. Decyzja o wyprawie na Zawrat zapadła we wtorek wieczorem, po zorientowaniu się jakie warunki pogodowe mnie czekają jutro i jaka jest sytuacja lawinowa w samych tatrach. Zawrat chodził za mną już od lutego kiedy to z ekipą GS nie udało się nam tam dojść.
Ok godzinie 4.45 opuszczam kwaterę na Harendzie, aby pieszo udać się w kierunku Kuźnic. Po godzinie marszu docieram na miejsce. Szybko wyjmuję czołówkę i idę dalej w kierunku Hali Gąsienicowej wybierając szlak przez Boczań. Dookoła cisza i spokój, słychać tylko jak śnieg trzeszczy pod butami. Mroźny dzień się zapowiadał, jak wychodziłem z domku na termometrze widziałem -18 stopni. Docierając na Przełęcz między Kopami widzę jedną osobę. Jak się okazuje jest to ratownik Topru, który idzie również do Murowańca. W schronisku mała przerwa na jakieś śniadanie i o godzinie 9.30 wyruszam w kierunku Czarnego Stawu Gąsienicowego. Tam spotykam tylko jedną grupę kursantów, który kierują się na Przełęcz Karb. Drogę oczywiście skracam sobie idąc przez staw. Dalej już uzbrajam się w raki i czekan bo robi się twardo i lodowato. Idąc cały czas mam nadzieję, że znajdzie się ktoś również podążający na Zawrat, bo sam na pewno nie pójdę. Gdy dochodzę na Zmarzłego Stawu widzę jakieś osoby na lodospadzie i nic poza nimi. Szlak na Zawrat nie przetarty i nikt tam nie idzie. Robię sobie przerwę na batona i herbatę, w oczekiwaniu na jakiś towarzyszy dalszej podróży. Po godzinie odpoczynku spotykam miłych trzech Panów, który idą właśnie na Zawrat i potem mają w planach Świnicę. Zaczynamy podejście Źlebem w kierunku przełęczy. Na początku nic nie zwiastuje ciężkiego marszu. Śnieg jest dobrze ubity i twardy, idzie się leciutko. Jednak od miej więcej połowy podejścia nogi zaczynają się zapodać w świeżym nawianym śniegu. Momentami aż po pas. Mijamy dwie poduszki śnieżne i docieramy wreszcie na Przełęcz. Na miejscu troszkę wieje, ale po za tym piękna słoneczna i mroźna aura. Robimy sobie przerwę na ciepłą herbatę i troszkę fotek. Oni jednak stwierdzają, że nie będą szli na Świnicę bo szlak jest niebezpieczny i postanawiają ze mną zejść do Piątki. Idzie się szybko i przyjemnie, o godzinie 14.30 meldujemy się w schronisku. Po zasłużonym obiedzie ruszamy w kierunku Palenicy i potem już tylko powrót busem do Zakopanego. Przed 18 wracam na kwaterę i już myślę kiedy znowu się uda wyruszyć w Tatry.
Troszkę zdjęć w linku poniżej:
http://picasaweb.google.com/11392190026 ... tZima2010#
PS
Zapomniałem aparatu i zdjęcia są robione telefonem, dlatego jakość troszkę kiepska
