Dlatego 08.08.09. nocleg zarezerwowałam w miejscowości o niewinnej nazwie Małe Ciche - miało być spokojnie i bez tłumów.Zaczęło się w korku w okolicach Myślenic - nasz tłumik stał się niepokojąco głośny... Jakoś dokulaliśmy się na miejsce. Gospodarze polecili nam mechanika, ale szkoda było spędzić słonecznej soboty w warsztacie. Niech się dzieje wola nieba - powrót będzie z górki, może damy radę.
Wyruszyliśmy z Małego Cichego drogą wzdłuż Filipczańskiego Potoku. Trochę zmyliły nas znaki niebieskiego szlaku - na naszej mapie jeszcze ich tam nie ma. Po dojściu do trasy z Zakopanego musieliśmy kawałek przemaszerować poboczem ruchliwej drogi, koło Leśniczówki Zazadnia, aż do wylotu Doliny Filipka. Tam parking full, bramka TPNu i ... tłum. Uciekając przed czterdziestoosobową grupą idącą na mszę na Wiktorówki w niezłym tempie dotarliśmy na Rusinową Polanę. Tam... tłum. Na pocieszenie piękna panorama Tatr i rewelacyjne oscypki na gorąco popijane żętycą. Na tyle udobruchało to mojego Męża, że wyciągnął mnie morderczymi schodami na Gęsią Szyję. Warto się spocić (szyję mam do dzisiaj spieczoną jak gęś) - widoki coraz lepsze... tylko ten tłum... Przy zejściu usiedliśmy na chwilę na skraju łąki, żeby posłuchać dzwoneczków pasących się owiec. W głębi łąki siedziała większa grupa, popijając piwo i fotografując się ze stadem. I wtedy jak burza nadciągnął pijany baca z kijem i nie przebierając w słowach kazał wszystkim (nie bez racji) wyp*** na szlak. Na szczęście jego furia skierowała się przede wszystkim do tej grupy stojącej wśród jego stada. Na nieszczęście turyści też byli mocno rozochoceni piwem i jeden z nich pokazał bacy... nóż. Nie będę może cytować ich dyskusji, wyglądało to dość groźnie, w końcu turyści spuścili z tonu. Przy bacówce byliśmy świadkiem jak rozjuszony baca opowiadał swoim współbiesiadnikom: "Zabiłbym chłopa. Nóż mi pokozoł."
Poza tym obrazkiem mieliśmy jeszcze okazję obserwować parę nowożeńców z całym orszakiem w czasie sesji zdjęciowej na Rusinowej Polanie.
Po drugiej porcji ciepłych oscypków i z głową pełną wrażeń zeszliśmy do kościółka na Wiktorówkach, napiliśmy się spokojnie słodkiej herbaty za "co łaska" i zadumaliśmy się nad tablicami ku pamięci tych, co zostali w górach...
Po zejściu do Małego Cichego, odwiedziliśmy jeszcze Karczmę u Maćka a potem padliśmy w naszej luksusowej kwaterze.
Plany na niedzielę były inne, ale ze względu na tłumik i tłumy postanowiliśmy z rana dojechć jakoś do Nowego Targu i tam z Kowańca pójść żółtym szlakiem na Turbacz. Od dawna chciałam być na mszy w Kaplicy Papieskiej na Wiselakówce. Znowu pobiliśmy życiowy rekord, żeby zdążyć na 11.00. W domu przezornie sprawdziłam w Internecie msze w Kościele na Wiktorówkach i ucieszyłam się, że trafimy między odpusty 02. i 15. sierpnia. Nie przewidziałam jednak zmiany planów i jedynej w roku Tischnerowskiej Mszy Ludzi Gór w Gorcach, właśnie 09. sierpnia. Na Wisielakówce powitał nas ... tłum większy niż w Tatrach! To się nazywa z deszczu pod rynnę
Atmosfera jednak była tego warta. Poza tym nigdy jeszcze nie wchodziłam w takiej "procesji" do schroniska na Turbaczu i nigdy nie stałam w takiej kolejce do damskiej toalety Uciekliśmy stamtąd na Długą Halę, gdzie uraczyliśmy się żętycą i oscypkiem na wynos. W czasie zejścia żółtym szlakiem znowu towarzyszył nam folklor - miejscowi górale schodząc całymi rodzinami śpiewali w niebogłosy - rewelacja 
Potem już tylko chwila prawdy, czy samochód odpali i ... sześciogodzinna podróż w korku przez Maków Podhalański i Oświęcim do domu.
Podsumowując, cóż... na Podhalu nie da się jednak uniknąć tłumów, ale ... i tak warto!
no miło mi bardzo. Przyznam się, że dziwią nas szczerze te pochwały, bo zwykle marudziliśmy, że te nasze zdjęcia nigdy nie oddają tego piękna, które widzą oczy. Creation, jeśli chodzi o fotografowanie, to znajdziesz tutaj o wiele lepszych nauczycieli niż my