Są stare jak świat (prawie ), pełne ciekawostek (o tym za chwilę), piękne o każdej porze roku. No, może trochę brakuje im jednego - wysokości 
. Ale tak to na starość bywa, że ściąga nas do ziemii. A one stare są, że ho ho!Znajdują się koło Sandomierza, stanowią wysoki, urwisty brzeg Wisły, są pocięte głębokimi żlebami.
Nazwa pochodzi od koloru skał, z których są zbudowane, na zdjęciach widać, że to rzeczywiście pieprz "jak żywy"
.Jest to też największe skupisko gatunków dzikiej róży w Polsce, a może i w Europie.
Cytat ze strony int. Rezerwat "Góry Pieprzowe" posiada wiele osobliwości. Jedną z największych są
dzikie róże. Góry Pieprzowe uznawane są za największe skupisko pod
względem ilości występujących gatunków dzikiej róży w Polsce. Występują
tu szczególnie rzadkie gatunki. Na 25 gatunków występujących w Polsce 12
(lub 11 w zależności przyjętej klasyfikacji) ma swoje siedlisko w Pieprzówkach.
Prof. dr hab. Ryszard Popek uważa ponadto, że jest to największe skupisko
pod względem liczby gatunków dzikiej róży w Europie
I jeszcze kilka ciekawostek ze stronki
W Górach Pieprzowych znajdują się wychodnie bardzo starych skał, które powstały ponad 500mln lat temu. Są to łupki kambryjskie. Dla porównania Karpaty (w tym Tatry) zaczęły się tworzyć ok. 70 mln lat temu
Pod względem geologicznym skały budujące Góry są pozostałością Gór Sandomierskich. Góry Sandomierskie wypiętrzyły się w tym samym okresie co Sudety. Tak więc obok Sudetów są to najstarsze Góry w Polsce. Powstały ok. 200mln przed najwyższymi pasmami Gór Świętokrzyskich (Łysogóry, Pasmo Jeleniowskie), czyli ok. 500 mln lat temu
Góry Sandomierskie wysokością dorównywały Karpatom, a najwyższe szczyty Tatrom
obejmując swym zasięgiem obszar obecnej południowo-wschodniej Polski. Skały tworzące niegdyś Góry Sandomierskie znajdują się między innymi we wnętrzu Karpat.
Pierwszy majowy weekend mieliśmy bardzo zajęty, postanowiliśmy więc wyskoczyć chociaż w Pieprzówki - i z tej wycieczki pochodzi część zdjęć. Chcieliśmy jednak zobaczyć jak wyglądają te piękne urwiste zbocza, gdy pokryje je różane kwiecie w swojej obfitości odmian.
Wyruszyliśmy żądni niezwykłych wrażeń estetycznych 11 czerwca ponownie - i co? Już po przedstawieniu!
. Z trudem znaleźliśmy jakieś egzemplarze z resztkami mizernych kwiatuszków. Z tego wypadu pochodzą pozostałe zdjęcia.No cóż, w przyszłym roku znów spróbujemy
A widoki i tak były piękne - sami popatrzcie 
