15 - 17 sierpień 2015 - Park Narodowy Posets-Maladeta
Ostre podjazdy, kręte zjazdy i wąskie wąwozy tak wygląda jazda poprzez Pireneje. Po drodze zatrzymujemy się i oglądamy ciekawe miejsca.
.
Aínsa
Wypatrzyliśmy m.in. miejscowość Aínsa. Z daleka wyglądało na interesujące miejsce i tak było w rzeczywistości. Pełne uroku wąskie uliczki, a przy nich zbudowane z kamienia domy. Dalej wielki plac, rynek z kościołem (plaza de l'Aínsa) teraz pełen restauracji i kafejek. Całość, teraz pięknie odrestaurowane, powstało w XI-XIII wieku. Miasto Aínsa było stolicą samodzielnego hrabstwa Sobrarbe, włączonego w XI wieku do Aragonii. Dlatego nic dziwnego, że w mieście nieopodal rynku jest zamek, a raczej to co z niego pozostało. Teraz to wielki plac otoczony murami obronnymi. Kiedyś całość była zabudowana budynkami zamkowymi, jednak po popadnięciu w ruinę wszystko wyburzono ponad 100 lat temu.
.
.
.
.
Pico de Aneto
Wieczorem docieramy za Benasque. Zatrzymujemy się na najdalej położonym parkingu, pół kilometra od schroniska Hotel Hospital de Benasque. Tam spędzamy noc. Już w Aínsie pogoda się popsuła, zaczęło padać, niebo zasnuły chmury. Wieczorem lało już bardzo i pomimo pocieszających informacji z Polski o poprawie aury, trudno było uwierzyć to co zobaczyliśmy rano - bezchmurne niebo i wschodzące słońce.
Z parkingu na którym się zatrzymaliśmy podjeżdżamy 5 km autobusem w głąb doliny. Po godzinie, już w pełnym słońcu docieramy do schroniska Refugio de la Renclusa [2140].
.
Naszym planem miało być wejście na najwyższy szczyt w Pirenejach Pico de Aneto [3404]. Niestety coś pomieszaliśmy i poszliśmy ścieżką za bardzo w prawo. Piękne widoki i podążający tą samą trasą inni turyści, uśpili trochę naszą czujność.
.
Jak zorientowaliśmy się to już było trochę późno i nie miało sensu zawracanie i wspinanie na Aneto. Idziemy więc na Tuca de Paderna [2627] skąd według przewodnika są ładne widoki na całą dolinę i sąsiadujące szczyty. Pniemy się do góry ponad 400 metrów, by na szczycie przekonać się, że to prawda.
.
Obserwujemy najwyższy Aneto [3404], ale również inne trzytysięczniki m.in Tuca d'el Medio [3343], Tuca de la Maladeta [3308] i szczególnie pięknie wyglądający Tucad'Alba [3107]. W większej odległości masyw ze szczytem Pic de Perdiguere [3219]. Po drugiej stronie doliny za pasmem granicznym, widać francuską część Pirenejów.
.
Wygrzewamy się w słońcu podziwiając nisko przelatujące nad nami orły, królowie tych gór.
.
Schodzimy z Tuca de Paderna, ale po co wracać tą samą trasą. Po przeglądnięciu mapy wybieramy trasą wprost na nasz parking. Na mapie zaznaczona jest ścieżka, ale w rzeczywistości idziemy na wyczucie, poprzez łąki pełne pasących się krów. Później ostro w dół, częściowo ledwo widoczną ścieżką, ale w większości poprzez kamienne rumowiska i pola pełne pysznych borówek. W końcu docieramy pod Hotel Hospital de Benasque i leżący kawałek dalej nasz parking.
.
Następnego dnia ponawiamy próbę wejścia na czubek Pirenejów.
Niestety znów Aneto nie dopuściło nas do siebie
. Ale po kolei. Podjeżdżamy autobusem i podchodzimy do schroniska La Renclusa. Tym razem wybieramy właściwy kierunek i pniemy się powoli pod górę - trochę zmęczeni już ostatnimi dniami. Pokonujmy kamienne piargi z wielkich głazów jesteśmy coraz wyżej i wtedy ... zaczyna się chmurzyć. Niebo spowijają czarne chmury, zrywa się silny wiatr. Na wysokości ok. 2900, już w drobnym deszczu, decydujemy się wycofać
widząc co się dzieje powyżej, raczej nic nie widząć.
.
Schodzimy do schroniska i dalej do autobusu. Pada.
Jak dotarliśmy do auta to leje na całego, a nisko pędzące po niebie chmury zakryły wszystkie szczyty. Pogoda taka wg. prognoz ma się utrzymać przez dwa następne dni. Nie pozostaje nam nic innego jak przenieść się w inne miejsce z ładniejszą pogodą.
więcej fotek
skrót do następnej części
.
.
). Droga prowadzi cały czas pod górę wzdłuż tworzącego liczne wodospady strumieni Riu Pollós i Riu de Coma.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
